1)Amper 30 seconden had hij de pocketnovelle doorgebladerd. Prompt sloot hij het boek en trok zijn schoenen aan voor zijn dagelijkse routine door het park. Daar zat hij een tijdje op een bank in de zon en keek op eerbiedige afstand naar Vanessa die midden op het geasfalteerde pad om en om de vleugels spreidde en weer vouwde. Straks zou hij de novelle opnieuw ter hand nemen. Kijken of er nog meer te genieten viel dan hetgeen Arnon in het NRC, Xandra in de Groene of Hans voor Bazarow was ingevallen.
2)16.30 uur. Er was inderdaad sprake van een geëigende recap, van een wereldberoemde liefdesgeschiedenis, van leeftijdsverschil, van talige procedures en hoe kunst het leven soms overbiedt. Maar niemand scheen (voor de vorm) extra benieuwd te zijn geweest naar de structuur. Terwijl, hoe dan ook, het had iets weg van een bewijsvoering zoals we die in oudfilosofische geschriften kunnen tegenkomen. Alsof de schrijver ermee wilde aantonen dat het een oefening betrof in waarneming. Een reconstructieve oefening van een toegewijde beschouwer.*
*JM.Coetzee, De Pool, 2023
MetaForum Assen 
Geef een reactie